Bumerang - Yazarkafe

11 Ağustos 2016 Perşembe

Aptal Çiçek

Sen; o güzel rüzgarın savurduğu küçük, güzel yabani çiçek!
Bunca yokluğun içinde  bir türlü toprağa salamadığın köklerinle, susuzluğunla, güneş ışığını hiç görmemeyi umarak uyduduğun  günlerin ertesinde yine onun yokluğuyla yanıp kavruldun.
Çünkü,
Ne zaman yürekten istesen yanından geçip gitti güneş. Bir an sana gelecek gibi olsa yanındaki diğer çicekler gölge yaptı. Bazen uğursuz bir bulut geldi girdi aranıza.





Yaprakların doyamadı ona bir gün bile.
Biliyordun, bu yerde sana hayat yoktu.
Su gelecek olsa akar, akar da tam senin köklerine gelince dururdu.
Sevgiliye toplanan o aptal çiçek hep sendin. Dalında güzel denilen ama her zaman itinayla koparılan.
Senin mayanda yoktu yaşamak güzel çiçek.
Ne zaman umut etsen akşam oldu.
Gelenlerin de, gidenlerin de zamansızca ve insafsızca oldu.
Gözyaşı akmasın diye içine attıkların doldurdu da o ilk çığlığı bir türlü atamadın güzel çiçek.
Aklının oyunlarına uymadın, buralara ait olamadın.
Zavallı çiçek.
Merak etme, o umduğun güneşsiz sabah artık seninle...

2 yorum:

Ben buradayım sevgili okur, peki sen neredesin?